Bir pazar sabahı Rıfat günlerin aynı kaba damlamadığını fark etti. "Günler damlıyor ama aynı kaba değil" dedi. Gökyüzüne baktı: Boştu. Hiç bulut yoktu aslında hiçbir şey yoktu. Çağımızın çıplak güneşi her şeyi yok etmişti enginliği bulutları ve kuşları... Maviyi bile yok etmişti sonra da sırasıyla diğer renkleri bazı sesleri kelimeleri ve anlamları. İnsan bu yoklukta yeni bir şey söyleyemez olsa olsa kendini tekrar ederdi. Rıfat zamanımızın bir kahramanı gibi bir niteliksiz adam gibi bir aylak adam bir lüzumsuz adam gibi bir "R." gibi geziyor hayatın içinde. Hayat arada Rıfat'ın dükkânına da uğruyor. Rıfat filmleri kitapları hayalleri fikirleri dertleri mes'eleleri de geziyor. Ortaya sorulmuş soruları üzerine alınıyor bazı. Neyin peşinde bu adam? Rıfat bir hikâyenin içinde midir anlamaya çalışıyor insanın bir hikâyenin içinde olduğunu anlamasının yolunu arıyor... Seyrek yağmura şemsiye açılır mı?