Son bahar arifesi kırmızıydı yapraklar
Kalbi durmuş tüm insanlar.
Lakin hala nefes almaya çalışıyorlar.
Uyku ardında bekleyen rüyalar
Ölümün basit olduğunu sana hatırlatırlar.
Göz bebeklerim küçülür insanları görünce.
Ama insanlar küçülmez gözlerimde.
Yolculuğun adı dünya olsa
Olduğun yerde sayarak kalırsın.
Kibrin en büyük ateş olsa
Masumiyetinle bir kalbi aralarsın.
İçeri girmek için çabalarsın.
Sonu gelmez sandığın bu ömrü
Kitabın son sayfasında elbet kapatırsın.