Birbirine tutunmuş iki küçük el.
Verilmiş bir söz.
Ve kördüğüm olmuş hayatlar...
"Kelebekleri seviyorum" diye fısıldadım ağacın üzerine konan beyaz kelebeğe doğru gülümseyerek.
"Sadece bir günlük olan hayatlarına hâkim olan o özgürlüğü seviyorum.
Onlara imrenirken sevmeyi başardım. Sen yokken daha çok sevdim. Senin gibilerdi. Bir vardılar bir yok.