Kefaloz kumsalı... Gözlerimin ucundaki mavi huzur...Hiç değişmeden kalmış  nadir ada fotoğraflardan biri gibi karşımda duruyordu. Tüm sahili neredeyse boydan boya gören otelin  verandasına çıktığımda  gün doğmak  üzereydi." Az sonra güneş doğacak Gökçeada'da ve ben Kefaloz'daki batışını göremeden geçip gidecek. Bedenime değerek akıp geçecek zaman ve günün birinde ruhumu bıraktığım o kumsalda kendimle buluşacağım." dizeleri hasretle  döküldü dudaklarımdan. Zamanın zamansızlığında kaybolan ruhum artık geri dönmüştü.