Türklerin inandığı dinlerde gökyüzüne bağlı inançlar büyük yer tutar. Gök insanlara her zaman güç ve kuvvet verir. Türk Kaan'ları güçlerini her zaman gökten almıştır. Eski Türklerin dini Gök-Tanrı dinidir. Bu din yerleşik toplumlardan çok avcılık hayvancılık ve göçebe toplumlara özgüdür. Gök güneşten daha önemlidir. Romen dinler tarihi uzmanı Mirceau Eliade Gök dininin Orta ve Kuzey Asya toplumları için önemli olduğunu söylerken Türk kültürü ile ilgili araştırmalarıyla tanıdığımız R. Giraud Gök-Tanrı inancını bütün Türklerin ana kültü olarak kabul eder. Gök-Tanrı inancının temellerini Orhon Anıtlarında görebiliriz. Tanrı Türk ulusunun yaşamı ve geleceği ile ilgili "Ulu Varlık" konumundadır. Vezir Tonyukuk'a bilgeliği veren İstemi ve Bumin Kaan'ı tahta çıkaran Gök-Tanrı'dır. Gök-Tanrı yüksek ahlâki değere sahiptir. Bu Tanrı gök kubbeden dünyayı yöneten ve çeki düzen verendir. Bizanslı tarihçi Th. Simokattes Gök-Tanrı'nın tek yaratıcı varlık olduğunu söylerken Türklerce suya saygı ve sevgi gösterildiğini belirtir.
Bu çalışmada Türklerin yaşam ve kültüründe önemli rol oynayan üç dinden söz etmektedir. Bunlar Şamanizm Budizm ve Maniheizm'dir. Eski Türk dinlerinin temel niteliğini Şamanizm oluşturur. Türk yaratılış efsanelerinde de kişi ve yeryüzünün Tanrı Ülgen tarafından yaratıldığı anlatılır. Gökyüzündeki doğa varlıklarının yer aldığı bu dinlerde kavimler güneş ay ve yıldızları Tanrı olarak tanımış ancak "gök" ile ilgilenmemişlerdir. Oysa bozkır Türk dini güneş ay ve yıldızlara değil Gök ile simgelenen Tanrı inancına dayanmaktadır.