Nizâmî Arûzî Semerkandî (ö.1157) tarafından kaleme alınan Çehâr Makale Fars edebiyatının en önemli eserlerinden biri olup bir hükümdar için gerekli olan kâtip şair müneccim ve tabip gibi dört memurun mesleğinden bahsetmektedir. Asıl adı Mecma'u'n-Nevâdir olan bu eser dört bölümden oluştuğu için Çehâr Makale adıyla tanınmıştır.
Kâtip şair müneccim tabip padişahın has adamlarıdır. Onların bulunması zorunludur. Saltanatın düzeni kâtiple ismin ölümsüzlüğü şairle işlerin düzeni müneccimle bedenin sağlığı tabipledir. Bu dört amel ve kıymetli ilim hikmet ilminin türevleridir. Kâtiplik ve şairlik mantık; müneccimlik matematik; doktorluk tabiat ilminin kollarındandır. Buna göre bu kitap dört makaleden oluşur:
İlki kâtiplik ilminin özelliği ve olgunluk derecesindeki kâtibin niteliği
İkincisi şiir ilminin mahiyeti ve şairin yetkinliği
Üçüncüsü nücûm ilminin niteliği ve müneccimler hakkında
Dördüncüsü tıp ilmi tabibin yönlendirilmesi ve niteliği üzerinedir.
Her makalenin başında bu kitaba layık olan hikmetlerden bahsedilmiş sonra o babın nadir olaylarından o tabakadaki şahıslardan ve makaledeki yeniliklerden ve Padişahın aydınlanması bilmesi için ve kâtipliğin küçük bir iş şairliğin basit bir meslek olmadığı astronomi ilminin zorunlu tıp ilminin elzem bir sanat olduğunun bilinmesi için on hikâyeden bahseder. Akıl sahibi padişah kâtip şair müneccim ve tabip gibi bu dört kişiyi göz ardı edemez.