Bazen 'Günaydın Hüzün'ü anımsatan gülümseyiş bazen göze duman kaçması gibi bir şey Güneri CİVAOĞLU (Milliyet'te romanla ilgili köşe yazısından). 

Birkaç ay öncesine kadar en büyük derdim aşk meşk konularıydı. Yine onlarla oyalanmam içimdeki yarayı sarmam lazım ki başka şeylere odaklanabileyim. Ama olmuyor beceremiyorum. Biliyorum ki artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Bunu bildiğiniz ânı bir hayal edin; kendi kendinize konuşmaya başladığınız başınızı ellerinizin arasına aldığınız ve dünyanın o saniyede durmasını istediğiniz ânı İşte tam da o durumdayım. Ne çıkacak karşıma neler olacak bilemiyorum. Sadece korkunç bir delik görüyorum hiç durmadan bizi içine çekiyor. Aşağıya doğru kaydıkça da iyice zifiri karanlık oluyor. Bazı şeylerin elimizde olmaması ne kadar da acı. Bir sabah uyandığınızda hayatınızdaki her şeyin yerinde yeller esebiliyormuş.