Dünyaya geldiğimizde içimizde yalnızca sınırsız sevgi şefkat merhamet ve masumiyet vardır. Bu değerleri koruyup hayatımıza yansıtabildiğimiz ölçüde huzur ve mutluluk buluruz.

İnsanlar akıllarının ve çıkarlarının kapanına sıkışmış bir yaşam sürdürüyorlar.

Dünyasal isteklerimiz öyle ağır basıyor ki; içimizdeki güçlere değerlere ulaşmadan yüzeysel yaşıyoruz. Nefsine odaklı yüzeysel yaşayan insan içsel zenginliklerine uzak kalır. Ancak akılla yüreğin güçle bilgeliğin dengesi ufkumuzu açar.

Sevgisizliği sevgiye hasisliği cömertliğe kini bağışlayıcılığa kıskançlığı takdire alma duygusunu vermeye dönüştürebilmek yolumuzu aydınlatır.