Kopar gelir sahibinden;
Kırıldığı o gün.
Acısı ayazdadır
Feryatları buzda...
Yine de eğilmez eğmez başını cellâda...
Üşütür korkutur yakar.
Sonunda yine kahredip güneşe
Hayat için girer toprağın koynuna...
Kardan kadın; acımaz kendine asla!