En Uzun Asrın Hikayesi Yeni Türk Edebiyatı'nın teorik meselelerini ele alan araştırmanın ilk cildidir. Bu kitapta yazar edebiyat sanatının ve edebiyat araştırmalarının özelliklerinden yola çıkarak bunlara ait yeni yorumlardan bahseder. En Uzun Asrın Hikayesi'nde yazar son iki asrın bazı dönemlerini birbirinin devamı olarak düşünmekten başka birbirini tekrar eden zaman dilimleri olarak ele alır. Bu kronolojik süreçte metot çalışmaları söz konusu alanı nazari olarak değerlendirmenin yanı sıra kavramlar üzerinde düşünmek ve onlara yeni transfer imkanları kazandırmak gibi işlevleri de yerine getirir. Esasen dikkat çekici bir başka yanı da edebiyat eğitiminde amaç mahiyet ve fonksiyon kavramlarının yerine işaret etmesidir. Hiç şüphesiz sınırlandırılmış bilgi ve tanımlanmış beceri kendi sahasının dıındaki alanlarla entegre olmalı ve hayata açılmalıdır.
Bu kitapta edebiyat alanının sosyal hayata açılma yollarını da tartışan yazar edebiyat ve iletişim kavramlarını bir ortak noktada toplamaya gayret eder ve bu konuda çeşitli teoriler ileri sürer.