Orman yangınları küçük alevlerden çıkar.
Huzur sancıları küçük deliklerden sızar.
Ömrünü adadığın hasretlerine kavuşmak için yaptığın onca plan harcadığın yıllar kat ettiğin yollar biriktirdiğin demirler betonlar...
Bir de bakmışsın yaralarını dikmek için yanında yoklar.
Birden geçmişe döner hatıralar.
Nerede dersin gönlümde huzur ormanlarını yakan tüm kıvılcımlar?
Nerede başladı bu ateş?
Şimdi gözümün önünü göremeyecek kadar her yer alev alev.
Yok mu saklanabileceğim huzurlu bir ev?
Ey deli gönlüm!
Huzur arıyorsan artık Rabbini sev!
Huzur denilince bazen bir dostun sesi değil de kitabının sessiz çığlıkları derman olur ya yaralarına!
İşte Muhammed Fatih Üzün'ünün bu kitabı da huzur arayan kalplere bir pansuman olmuş. 

-Mehmet Yıldız