inat bileyip yenilgilere ölülerimi gömerim
ordular ıssız kalır dönerken evlerinin kan izli yollarında
korkularını bekleyen düşsüz uykulara dalar
karlı yönlerin efkarına yaslanmış bir anne gibi doğurgan
her rengin solduğu yerdedir yeşil
hani var ya sonsuz dönüşe asi çocuklar
yıldız gölgesiyle oynaşıp aşık atan
öfkelerine sevdalı düşlerin yaşamı için
fırtına bu kar eserken doruklara yürürler