Ne zaman canım sıkılsa ben yazarım.
Kâğıttır bana samimi gelen
kalemdir beni noktasıyla virgülü ile önüme dizen.
Samimiyetsiz bakışlara anlatmam ben derdimi
sevgimi sinirimi öfkemi...
Ne zaman sıkılsa canım yazarım ben.
Anneden bir saklar dosttan iki saklar
arkadaşa sadece üç anlatırım.
Ama kâğıda ama kâğıda susmak ne mümkün?
Dökerim içimi o an karşında görürüm kendimi
Birinin acısını dinler yazarım
birinin aşkının içinde yaşarım.
Anlatmam ondan alıp gidip başkalarına
Ben sadece yazarım.