Ateş varsa duman da vardır. Duman ateşin baş tacıdır. Tütmesiyle gösterir varlığını her yangın. Ve ispatıdır yanmak bir aşkın...
Bir baksana bana Ahyar. Bende dumandan eser mi var? Ama "yandım" diyorum sana. Ve "yandım" diyorsam yanmışımdır yangınların en onmazıyla en olmazıyla...
Cahili acemisi olmadım hiç aşkın. Sevdiğim an seni ustalığı da aştım. Seni sevdiğimde tam da o anda ne kadar yükseğe çıkarsa çıksın dumanını yutan kapan bir yangının ciğerine daldım. Artık ben dumanı ve tüm varlığı od olan bir ateş parçasıydım. Çünkü sen mahiyeti yalnız ateş olan bir aşktın...
Ben sana yandığımda ateşin bir ya da birkaç vasfını kazanmadım. Ateş bana karışmadı. Ateşi ben yaktım... Ahyar nasıl yanmasın sana kalbim? Yakmaması mümkün olmayan bir ateşten ibaretsin. Ahyar sen ateşin içinde bir cennetsin...