"İstanbul'un  taşı  toprağı  altın"  "taş  mektep"  "kaldırım  taşı"  diyerek  taşın  şehir  mimarisindeki 
yeri;  "taş  ocağı" "mermer  madeni"  diyerek taş  işçiliği  ve  taşın  üretimi;  "değirmen taşı"  "yalak 
taşı" diyerek taşın alet ve edevata malzeme oluşu; "tektaş" diyerek mücevher; "üçtaş" "dokuztaş" 
diyerek  taşın  oyunlardaki  yeri;  "musalla  taşı"  "mezar  taşı"  diyerek  taşın  geçiş  dönemlerindeki 
yeri;  "taş  gibi"  diyerek  sağlamlığı  veya  katılığı;  "yada  taşı"  diyerek  yağmur  bekleyişi  dile 
getirilmiş olur.
Yunus  Emre'nin  "Dağlar  ile  taşlar  ile  çağırayım  Mevlam  seni"  deyişi  ile  Anadolu  insanının 
yakarışı "ayağına taş değmesin" dileğindeki yolun açık olsun temennisi "sabır taşı" "yüreğine taş 
basmak" sözlerinde insan tahammülü "taş kesilme" fiilinde itaatsizliğin cezası veya donup kalma 
eylemi anlatılır.
Bu kitap taşın kültürümüzdeki soyut ve somut konumunu örnekleriyle belgelemektedir.