Krotin anıları ve düşüncelerinin akışından kör olmuş çevresindeki çarptığı insanları umursamadan oradan uzaklaşmaya çalışıyordu. Beyninde hep aynı söz yankılanıyordu:
                Lanetlendin Ey Ruh!
                Artık ne ölü ne de canlı
                Hiçbir doğan bedende bulunamazsın
                Kalbi atan veya kalbi olup atmayan
                Hiçbir bedene giremez
                Bedensiz bir hayalet olarak dolaşamazsın.
                Ölüler diyarından canlılarla iletişim kuramaz
                Sevdiklerine ulaşamazsın.
                Lanetlendin Ey Ruh!
                Artık bu dünyada beden edinemezsin!
                İçi sevgi umut pişmanlık kendine yönelik kızgınlık sevinç ve şaşkınlıkla allak bullaktı. Soğukkanlılığının son kırıntılarını kullanarak kendine hâkim oluyor şatodan tamamen uzaklaşmadan kendini bırakmak istemiyordu. Bir yer arıyordu; haykırabileceği ağlayıp gülebileceği kendisine işkence eden anılarla yüzleşip kaderine karar verebileceği bir yer arıyordu. Ve kafasında aynı sözcükler dönüp duruyordu:
Lanetlendin Ey Ruh!
Artık bu dünyada beden edinemezsin!