Senin için önemli olan insanlar karşısında olabildiğince kendin olmamak!

Rahmân ve Rahîm Olan Allah'ın Adıyla
Bâb-ı Semâ
Her insan bir dünya taşımakla kalmazmış bedeninde bütün kâinatı taşımakla marifetini gösterirmiş meğer. Yıl­dızlar eşlik edermiş gülüşlerine mesela göktaşları ağlatır­mış kimi zaman. Herkesin güneşi gözlerindeymiş oysa. Ve bütün kâinat gizliymiş en nihayetinde tüm sırlarıyla Levh-i Mahfuz'da. Ben de efendimden öğrendim. Öğren­dikçe susuzluğum arttı içtikçe doymadım; kana kana iç­tim yine doyamadım. Durmadan okudum. Gece gündüz demeden harf harf dokudum günleri.
Her kitap bir yıldızdı bir ay bir güneşti. Kaç tane ki­tap okuduğumu saymıyordum. Çünkü her kitabın sonuna geldiğimde daha önce hiç kitap okumamış gibi aç hisse­diyordum kendimi okumaya.
Hangi kitabı okursam okuyayım mutlaka Kur'ân-ı Kerîm'i de okuyor üzerine düşünüyor ve anlamadığım yerleri efendime soruyordum. Bir gün efendime sordum:
"Üstünlük takvadadır diyen Allah'a hamd olsun. Ancak nedir takva?"
"Evlat üç şeydir takva: Korkmak kaçmak koşmaktır."
Anlamadığımı biliyordu. Devam etti izahına:
"Takva ki evvelâ korkmaktır. Seni en güzel biçimde yara­tan sana sadece nefs değil akıl ve ilm bahşeden Allah'tan korkmaktır. Zaten takvanın ilk hâli de budur. Takva ki kaçmaktır. Sen de ki sakınmaktır. Günahlardan kaçmak­tır ki takvanın ikinci hâli de budur. Takva ki koşmaktır. Nefsinden ve şeytanından kurtulup Allah'a koşmak ve ona kavuşmaktır ki takvanın son hâli de budur evlat."