Hayat karşısındaki sağır korkunun ve iğrenmenin yavaş ve engel tanımaz yükselişinin romanı...

Balıkçıl romanında Bassani 1947 yılının kışında sisli bir günde Edgardo Limentani'nin uyanışıyla başlayan bir günü sinematografik bir dille en küçük ayrıntıya varıncaya kadar betimleyerek her hareketini takip ettiği kahramanını bir an olsun yalnız bırakmadan anlatır.
Ferrara'dan Codigoro'ya oradan Po Nehri'nin bir koluyla yıkanan Volano kentinin eşsiz coğrafyasına kadar uzanan köylerin ve kentlerin dışında suların üzerinde de yaşam süren bir dünya tasviri belki de Bassani'nin en varoluşçu çalışmasıdır.
Bıçak gibi saplanan bir sancının yaşamın içinde var olan her şeyi: Bireyi duyduğu sevgiyi doğayı ve sahip olduğu şeyleri içine hapseden varoluşsal bir hoşnutsuzluğun romanı olan Balıkçıl aynı zamanda yazarın son romanıdır ve Giorgio Bassani'ye 1969'da Yılın Kitabı Campiello Ödülü'nü getirmiştir.