Proust'un mektupları da konuşmalarına
benziyor: dallı budaklı çizgisini izlemenin güç
olduğu vakit geç olduğundan ve herkes de
uykudan bayıldığından insanların o an artık
dikkat etmez olduğu bir konuşma.
"Hâlâ mümkün olan bir şeyden dakika dakika
artık mümkün olmayan bir şeye geçişte
insanın göz yumup kendi eliyle derinleştirdiği bir acı var."