hiç kimse yanımda kal demiyorsa sana
oltaya takılır gibi vardığın deniz kentleri
bulutlarla evlenmiş dağ yolları
ağızlara sıcak ekmek dağıtan şu güzelim sabah
hiçbiri kal demiyorsa sana
kırların kokusu yol tutkusu sonsuzluk duygusu
aşka düştüğünde gözlerinde biriken deliler
kal demiyorsa birdenbire bir kırlangıç
çakan şimşeğin içinden geçerken
kal demiyorsa
senden hızlı küçülen gölgen
kıvrılan merdivenlere benzeyen kediler
ve yaban otları ruhunun üzerinde biten
gel benimle kal demiyorsa
bir zamanlar sana deli divane olan kadınlar
karasevda gibi demlenmiş çay
kumdan kalelere konan martılar
bunca zaman neredeydin
neden geç geldin demektir bu sessizce
anla