Bundan üç yıl önce hiç kar yağmadı. Ekilen buğdaylar topraktan çıkamadan dondu. İlkbaharda arpa ektiler. O yıl arpa ekmeği yedi bütün köylü. Bu yıl da karın yağması bir hayli gecikti. Kuru bir ayaz vardı. Sürekli gökyüzündeydi gözleri. Umutla uyanırlardı her sabah. Çocuklar da sabah horozlan ile uyanırdı. Karın yağdığını ilk önce onlar görecekti. Kar müjdesi isteyeceklerdi.
Bir sabah uyandıklarında evin içinde kar aydınlığı vardı. Heyecanla perdeyi açıp baktılar. Nihayet beklenen kar yağmıştı.

Çocuklar hep bir ağızdan müjde diye bağırdılar!....