Tekirdağ Mürefte'de Duyûn-ı Umûmiye başkâtibi olan Şeyh İsmâil Hakkî Zühdî Efendi; XIX. yüzyılda Osmanlı'nın çöküş sürecine bürokrasi içinden tanıklık etmiş bir zâttır. Aynı zamanda Halvetî-Cerrâhî tarikatının Mürefte Zâviyesi şeyhi olan İsmâil Hakkî Zühdî Efendi modernleşme sürecinde geleneksel tavrı sürdüren mutasavvıf bir şairdir.

Kendisi bir yandan ihvânını klasik tasavvuf düşüncesine göre terbiye etmeye çalışırken modernizmin Türk insanını yozlaştırmasının en çarpıcı hâlini ihvânının değişmesinde gözlemlemiştir. Yâdigâr-ı İhvân adlı bu eserde yer alan şiirleri ve mektuplarıyla sadece kendi dervişlerine değil; geleceğe yani bugüne hitap ederek tasavvufî terbiyenin toplumun eğitimindeki rolüne dikkat çekmiştir. Yâdigâr-ı İhvân bir şeyhin gözünden dervişlerin hâlleri ve tekke hayatına dair ilginç bilgilere sahip bir eserdir.