Yorgunum. Sen orada her zamankinden daha kırgın ve huzursuz yasamaktayken ben parantezler açamazdım. Sana en değerli hazinemi emanet ediyorum; sevgimi. Bütün noktalama işaretlerimi kaybettim. Sana kendi cümlelerimle yepyeni paragraflar kurmak için geldim.
Ah Elif ne çok bekledik ne çok kaybolduk ve ne çok geç kaldık hayata. Yaşanılmayan tüm duygularımın ağırlığıyla bizi yeniden yaşayabilmek için geldim.
Sana 'memleketim' diyebilmek için geldim.
'Hoş geldin!' diyebilecek misin?