Çoğu zaman yirmi dokuz harfin işe yaramadığı zamanlardayız hepimiz. Hüzün olmuşken anadilimiz
ağırlaşınca kalplerimiz gün akşamı yokladığında bir sığınak bulalım kendimize yerleşebilmek için
böylesi saatlerde.Yağmurdan insanlardan dünyadan ruhumuzu daraltan her şeyden
kaçabileceğimiz; sımsıcak içimizi ısıtan içinde mumlar yanan az da olsa nefes alabileceğimiz bir
sığınak...Bir şehir bulalım kendimize nefes alabileceğimiz bir şehir mesela. İçinde tezatlıkları
barındıran tuhaflıkları yaşatan çok telaşlı çok tedirgin çok bağırıșsız çok sabahsız çok aşksızçok
hazırlıksız çok insansız bir şehir...