Modern üniversitelerin kurumsal bünyesi bizatihi bilginin değerini inkâr eden kolektif bir bilince dönüşme tehlikesi taşımaktadır. Üniversitelerin bilginin değer ile olan otantik ilişkisini yadsıyan bir tutum geliştirme yönlü kurumsal yapılanması anti-sosyal ve anti-entelektüalist akademi kültürünü benimsemesi özüne yabancılaşmış bir akademik habitus üretmiştir. 'Akademik Entelektüalizm'in yadsındığı yozlaşma ve yabancılaşma süreci üniversitelerin özgün ve yaratıcı fikrî üretimine ket vurmaktadır. 

Akademi dünyamız kendinden menkul bir değer ve içe kapalı bir bilgi/bilim evreninde devinmektedir. Akademi kurumsal örgütlenmesi içerisinde üretilmiş statüler sınıfsal aidiyetler içkin ideolojik eğilimler ve hiyerarşiler üzerinden yapılandırılmıştır. Kendisini sorgulamaya kapalı tutan 'bilimsellik' ve 'doğruluk' iddiaları bütün bu yapısal bütünlük içerisinde kendisini gizleme imkânına kavuşmaktadır. Söz konusu seçkin ve kapalı kurumsal örgütlenme bizatihi kendisini eleştirel akademik aklın üretkenliğine kapatmaktadır.

Bugün üniversitelerin 'Akademik Aklı'nın belirli pragmatik politik perspektifler üzerinden 'yüksek-öğretimsel disiplin' altına sokulması sorunu ile karşı karşıyayız. Üniversitelerin tözsel değerini ifade eden akademik özün yitimine tanıklık ediyoruz. Kuşkusuz bu tözsel değer ancak özerklik -akademik aklın kendisini kendi özgül dinamikleri üzerinden üretebilme yetkesi- üzerinden kendisini muhafaza edebilir dinamik biçimde üretebilir ve varlığını sürdürebilir. 
Giderek atomize olan disipliner alanlar ve çeşitlenen/çoğalan uzmanlıklar akademiyi tümelin bilgisine yabancılaştırmıştır. İhtisaslaşmayı fetişleştiren bu akademi düzeninde her bir disipliner alan bir 'bilim' tapınağına dönüşmüştür. Deyim yerindeyse tapınak muhafızlığı yapan 'bilim' şövalyelerinin rutinleşen ayinleri fikrî çoraklığın akademik topografyayı tümüyle sarmasına yol açmıştır. Öz-doku yıkımına yol açan bu düşünsel sığlaşma ve çoraklığın sebepleri üzerine teemmül edebilmek için öncelikle muhafazakâr muhafızlığın korunaklı statüsel alanlarından feragat edebilme cesaretini göstermek icap etmektedir. Felsefesizleştikçe sığlaşan akademi dünyamızın eleştirel entelektüel yoksunluğu üzerine yapılacak her fikrî mesai değerlidir.