Hikâyede asıl olan "tahkiye" sanatı ise de iyi bir hikâye; örgüsünde okuyucuya da bir nakışlık bir ilmeklik boşluk bırakan hikâyedir. Hikayeci bu boşluğu ustalıkla bırakabilirse okuyucu onun çizdiği patikada farkına varmadan yürür.
Ve yine iyi bir hikâye; bittiği zaman iyi bir okuyucuyu hiç değilse okunduğu sürenin yarısı kadar bir zaman süresince tatlı bir düşünceye salan hikâyedir.