Düşün kırılan parmağını nasıl doğrultur insan
işte öyle doğrultuyorum şimdi bu şiiri
şairler kendinden bahsedecek kadar yalnızlar
ölmek de bir dil alışkanlığı artık sevmek gibi
kahvelerin hatırı kalmadı bunu cezveler iyi bilir
kırık parmağa sorarsan yamandır dünyanın hâli
sessiz harflerden sakınmalı susmak tehlikelidir