Esma Özlen kendinden bir önceki kuşağın şiirinden etkilerle değişerek yaşayan bir şiir yazıyor. Varoluş sorunlarını bireysel deneyimlerini felsefi bir yönelimin ağır bastığı poetik anlayışla yazıyor. Kültürümüzün zenginliğini yaşayan mevcut şiirimizin gücünü ve gençlerin kendi kültürleriyle barışık olduklarını göstermesi bağlamında bu poetik bakış ve duruş değerlidir. Bu özelliklerini aşağıdaki kısa şiirinde görmek mümkün. Böylesi kadim kültüre sözlü ve yazılı geleneğe yaslanan modern terkipli şiirin geleceğini merak etmemek olanaksız.
Yara
hangi yola gitsem ucu yok
yolların çakılı kumu akıp gitmiş
taşan bir dere gibi içim 
sığmıyor bendine

çakılı kumu dağılmış yol gibi 
habire kanıyor
mırıldanıyorum kendi kendime 
herkesin vardır bir yarası içinde işleyen