"Bir süre sonra sağlığıma tümüyle kavuşup kendi evime taşındım. Pek umutlanmadan içimdeki kötü önsezileri bastırmaya çalışarak mektubumun karşılığını bekliyordum. Vasilisa Yegorovna'yla kocasına bir şey söylememiştim daha. Fakat teklifim onları şaşırtmayacaktı. Ne ben ne Marya İvanovna duygularımızı onlardan gizlemeye çalışmıyor mutluluğumuzu onaylayacaklarını önceden biliyorduk.

Neden sonra bir sabah Savelyiç bir mektupla girdi içeri. Mektubu titreyen ellerimle yakaladım. Zarfın üstündeki yazı babamındı. Olağanüstü bir durumla karşı karşıya olduğumu anlamıştım. Çünkü mektupları bana hep annem yazar babam en alta birkaç satır eklerdi. Zarfı açmayı bir türlü göze alamıyor üstündeki tumturaklı yazıyı okuyup duruyordum..."