Platon tarafından Sokrates'in ölümünden sonra yazıya aktarılan bu metin devletin tanıdığı tanrılara inanmayıp yeni tanrılar edinmekle ve gençleri yozlaştırmakla suçlanan Sokrates'in mahkeme karşısındaki savunmasıdır.

Sokrates yaşadığı dönemde kurduğu diyalektikle işlerini en iyi yapan zanaatkârların sanatçıların ve en bilge görünen insanların bile kibirlerine yenik düşerek bilgeliklerini gölgede bıraktıkları sonucuna varır ve izlenmesi gereken tek doğru yolun gerçek bilgi ve erdem olduğunu işaret eder.

Sokrates'in Savunması dönemin devlet yapısının ve politik düzeninin felsefe karşısında duyduğu korkuyu gözler önüne seren bu nedenle de güncelliğini koruyan evrensel bir metindir.