Artık ne bir şiir yazılacaktı ne de türkü söylenecekti. Tek oldu yalnızlığı. Özgürlük zincirlere vuruldu. Devrim türkülerini ve başkaldırıyı söyleyen dudaklarını artık kimse öpemeyecekti mesela. Serin bir yaz gecesi gibi ürperti oluştu tüm insanlığın kalbinde. Vurdular yüreğini şanlı kavgada. Bilemediler barışın ve özgürlüğün anlamını kahpece.
Sen sus da ben söyleyeyim güzelliğini. Bir de martılar bir de güvercinler bir de kelebekler anlatsın...