delikanlı tedirgindi; sırtını örümcek kasığı duvara dayayıp yalnızca buruşuk bir yatağın olduğu kutuda gözlenecek bir siluet aradı... sonra kunt bedenini rengi çıkmış loş bir ay nazıyla aydınlanan kireçten sökmeden aşağı doğru kayarak yere çömeldi; başını ellerinin arasına aldı; öyle kaldı; tek kelime eklemedi.

gereği düşünülmüştür...
tanrı huzurundasınız
çömelin!