Canımı yakan adamı neden bu kadar çok sevdiğimi bilmiyorum. Acıyı geceme ortak olarak işleyip adıma derin iz bırakan adamın planları bizi bu hale getirmişti.
Gecem gündüzüm ağzımdan akan kan olmuş yüreğime. Akıp giden geçmiş şuan karşıma çıkıyordu. Günâhım boynuna Ey Urfa! Çaresizlik kekremsi tat bırakmış damağımda.
Suçu günâhı olmayan bir kadının dünyasına kurulu keskin bir plan çizilmişti alnıma. Ya ben ölecektim ya o. Beni kendi elleriyle asacaktı soluğumu kesecekti. Mecburi yapılan evliliğin mecburi birlikteliği sızıyor kulaklarıma.
Merhametsiz bir adamın geçmişi esir aldı beni. Gün geçtikçe büyüdüm durgunlaştım daha da dibe battım. Meğer ben saydığım günlerin değil geçirdiğim günlerin bedelini yaşıyormuşum. Siyah bir kefen bir şehir yürek yangını kor bir ateş...
'İntikam değil doğan. Yaşayıp da ölememekmiş ahurivân.' Günâhları ben çektim. Sürüne sürüne... Şimdi de sırayı bana geri verdi demir kalpli adam. Oysa kendinden bir şey bırakmayarak.

Geçmiş kanayan bir yaradır mazide kalan.
Nefes koca bir yakarıştır sevdadan sızan...

Dila ALTUNCAR