SİZİN "ENGEL" DEDİĞİNİZ BENİM UMUTLARIMI GÜÇLENDİREN
"YAŞAM ŞEKLİ"

Cam kadar hassas bir kemik yapısıyla 1992'nin Mart ayazında Eskişe-hir'de dünyaya geldim. İki yaşıma kadar aldığım ilaçlarla hayata tutundum. Neden mi? Çünkü hafif bir ip yumağı dahi gelse kemiklerim kırılabiliyordu.
Yaşım ilerledikçe kemik yapım da gelişim gösterdi ve böylelikle kırılmalarım azaldı. "Tamamen iyileşti mi?" derseniz hayır hâlâ kırılma riski var ve bu ömür boyu devam edecek.
Ayağa kalkabilmek hiç değilse bir adım atabilmek için kapı kapı doktor doktor gezdim. Azmetmiştim ayağa kalkacaktım. Evet önce ayağa kalktım sonra ilk adımımı attım inanabiliyor musunuz?
Başımıza hangi olay gelirse gelsin her şeye rağmen hayata sımsıkı tutunarak yaşamın tüm güzelliklerini görebilir yürekten inanır ve azmede- bilirsek her şeyin üstesinden gelebiliriz. Ben buna inanıyorum.
Bu inançla doğduğum günden bu yana Osteogenesis Imperfecta (cam kemik hastalığı) ile savaşmış olduğum dönemleri ve yaşam mücadelemi bir umut olması adına kaleme aldım. Şükürler olsun ki acılarını hissede-bildiğim ayaklarım vardı. YA HİÇ OLMASAYDI?
#KemiklerimizKırılsadaUmutlarımızSağlam