Çıplak koridorların gergin karnında patlayan
Yaralı çıĝlıkların arasından geldim.
Kenetli yüreklerin çarmıhta ışıdıĝı diyarlardan.
Avuçlarımda gün ışıĝını taşıyan çakıl taşları saklıyordum
Çocukluĝumdan kalan

Çalınmış gençliĝime üzülmek için hiç zamanım olmadı
Geçip gittim aĝlama duvarlarına gülümseyerek
Güneşin her gün doĝduĝu yere umutla bakarak
Bu gün sadece kahreden bir gülümseme taşıyorum
Güneşi balçıkla sıvamaya çalışanlar için...