Ve yalnızlık; çöl gecesinde vurgun yemiş balıklar kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; akan zaman içinde bir an zamanı durduran yalnızlık

Ve yalnızlık; yağmurlu bir günde güneşi özlemek kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; konuşmak istediğimizde çıkmayan sesimiz kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; Yusuf boylu kuyularda bir cücenin rüyası kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; parmaklarımın ucunda kırılan karınca kalpleri kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; maskeleri çıkarayım desem gerçek yüzüm kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; kırk yıl ya da yedi yıl bir menzile eremeden tutmayan uykular içinde

hep yalnızlık rengi bir fular taktığım kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; bitirdiğim yollar yanarken ayak izlerimden

varamadığım yerlerden gelen esintiler içinde büyüyen bir yalnızlık

Ve yalnızlık; çobanlar gecenin saçlarını tararken kuzular uyanmasın diye

ben parmaklarımı bir bir kırıyordum ve kırıldı diyene kadar kaldığım büyük bir yalnızlık içinde

Ve yalnızlık; dolaplarda sakladığım şiirler hıçkırıklarıyla yanarken

gece ve gecenin örtüsünü kaldırmak için düştüğüm bir yalnızlık içinde

Ve yalnızlık; ıssız bir istasyonda bırakılmış sefer sayısı olmayan bir tren kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; geceleri camlara vuran kim diye uyandığım uykudan sonraki yalnızlık

Ve yalnızlık; her sabah uyandığım yorgun bir ezan sesi ile yaşadığım kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; ip üstünde yürüyen cambazın ayağı kayarken yaşadığı kadar yalnızlık

Ve yalnızlık; bir içimlik bile tütün olmadan sokakların kristali ve cehenneminde buz olan bir yalnızlık