İrkilirim

Ceylanın konuştuğu bir mağara önünde

Şavkı vurur yüzüme hüznün

Büyür yanımda kara keder dikenler

Gül çağla büyür

Utangaç bir edayla dokunur kalbime hayat

Ömrümün geriye akan penceresinde

Bu toz bu duman çözülmeyen bu esrar

Bilirim bundandır .