Olcayto Salancı kır atının dizginlerine asılarak geriye dönüp haykırdı:

- Yaşamak denilen uyuz köpeğin kuyruğuna bağlanmış boş bir çamçak gibi böyle yuvarlana yuvarlana nereye kadar gideceğiz Argon?

Kendisine Argon denilen cilasın bu bilgince sözleri duyar duymaz bir şaklabana benzeyen yüzünü buruşturarak güldü.