İnsanlık ta Adem'den bu yana
Kıvrandı durdu sonsuzluğun yankısıyla
Dünyaya mahkum edilmişti artık
Sürgün sancısıyla

Rüzgarları tanıdı önce
Toprağı güneşi ve ayı
Kendinde olanı bildi sonra
Aşkı ve acıyı

İnsan...
Bir damla kan
Binlerce endişe

İnsan...
Arştan da yüce
Hayvandan aşağı

Sorma...
Özünde.