Sadece ağlıyordum. Kelimeler uçup gitmişti bir avazda zihnimin bulanıklığında. Geceyi ikiye bölen Ay o gece de var mıydı acaba Samanyolu'nun kuytularında? Bilmiyordum ki hangi yaşamlar başlayıp hangileri bitiyordu o saniye. Kimler yaşlanıp kimler mutluluğa yaklaşıyordu ben ölüme bu kadar yaklaşmışken. Benden daha mutsuz olanı var mıydı? Peki benden daha mutlu olanların kefareti ne olmalıydı? Yaşayıp da unutamadığım ölmekle kalmak arasındaki o anıma kimler ortaktı?