20. yüzyılın en hümanist yazarlarından Stefan Zweig'ın bu eseri üç farklı öyküyü içeriyor: "Ay Işığı Sokağı" "Kadın ve Manzara" ve "Leporella".

"Ay Işığı Sokağı" Fransa'nın bir liman kentinde tanımadığı insanların acılı hayatlarına tanıklık etmek durumunda kalan bir seyyahı; "Kadın ve Manzara" güneşin kasıp kavurduğu bir yaz günü yağmuru ve şefkati arayan çölleşmiş yürekleri; "Leporella" ise uyumsuz ve yabani bir hizmetçinin patronuna gösterdiği takıntılı itaatin dehşet verici sonuçlarını ele alıyor. Zweig bu öykülerde saplantılı düşünce ve deneyimlerin bireylerin hayatlarını nasıl kolayca değiştirebileceğini gösteriyor.