sesimde çürüme korkusu vardır
ve müstehcen bir devrimdir
güz kamaşmasında gülün yarası
mevsim maviye çalarken çan eğrisiyle
dağların yürütüleceği zamana and olsun
sesimin öfkesinde ne dualar gizlidir
ve ölüm hiçbir şeye benzemezken
eski bir plak gibi dönüp duran
gece beni uyutamayan bir annedir
ve gül ve ateş ve su hepsi sendedir