kimdi' bir adamın anısına-

bir patlamaya koştum kavaklardan havai
fişekler gibi dağıldı kargalar ödü kopuk
göğsünde kan taşıyor kimdi bir adam
ah! Bir adım daha atsa tıpkı uzun yaşayacak
öyle gitti gitmedi ölmek yerinde durdu
gördüm yüzünü türküler yalıyordu

sonra dağılmış bir kırmızı kolye
vurulmuş mavide bir kekliğin
tüyleri gibi ağarak
nasıl vahşi yakışırsa gördüm
gerdanına kan damlayan karların üzüncüne

çocuk kalbimde sakladığım o çiçek karanfildi
gidenlerin ardından bağırsam yetişir
onunla koşsam önlerine geçerdim
yazdıkça sildiğim bir mektuptu o
hiç kimseye vermedim veremedim