Yazarın Kemirgenlerden Sömürgenlere İnsanlık Tarihi (İmge 2006) yapıtında insanlığın "Biyolojik Evrim" kalıtı temelleri üzerinde yükseltilen "Kültürel Evrim" kazanımları daha çok "maddesel kültür" perspektifinden yaklaşılarak anlaşılıp anlatılmaya çalışılmaktaydı.
Bu tarih anlayışını yazar Kenttanrıcılıktan Tektanrıcılığa Dinsel İdeoloji ve Gönüllü Kulluk (İmge 2021) yapıtında bütünleştirerek şöyle tamamlamakta:
Tarihe "simgesel/düşünsel kültür" birikimi açısından yaklaşılıp düşünceler ve inançlar çağımızın sorununa (yarışmacı/savaşçı insan ilişkileri) ve toplumumuzun saptırıldığı (siyasal islam) çıkmaz sokağına dek "dinsel ideoloji" ana akımı üzerinden izlenmekte.
Bu yolda işe ilk (sanal) insan topluluğunun ilkel insanının ilk maddesel aracını (mızrak) yontarken onun imgesini/simgesini kafasında yaratıp belleğine attığı varsayımıyla başlanmakta. Böylece insanın yeryüzüne hem nesneler hem simgeler evreninde hem (acılarıyla tatlılarıyla) geçmiş zaman hem (korkularıyla umutlarıyla) gelecek zaman atmosferi içinde yaşayabilen bir varlık olarak adımını attığı görülmekte. İnsanın hem düşünce hem duygu organı olan neokorteksli beyniyle kendisini hem dinsel/metafizik duygulara ve inançlara hem rasyonel/bilimsel düşüncelere ve umutlara götürebilecek sınırsız bir bellek ve anımsama yetisi taşıdığı ileri sürülmekte.
Asalak avcı-toplayıcı geçim biçimi yaşanan dönemlerde yaşamsal sorunlarına (açlık üreme yaşarkalma) doyurucu çözümler üretmeye yeterli olmayan ilkel kültürlü topluluk insanının "gerçeklik dünyasında" çözemediği sorunlarına "analoji mantığı" ekseninde döndürdüğü "sihirsel düşünüş ve kültür" ile çözme umuduna kapılışı betimlenmekte. Bu yolda arkeolojik ve antropolojik veriler izlenerek tutumu şöyle yansıtılmakta: "Düşmanına diş geçiremeyen kuklasına şiş geçirir" ve "insan simgelerle savaşır simgelerle sevişir!"
Uygar toplum (kentli katmanlı devletli eşitsizlikçi toplumlar) dönemi üstyapısının "tümdengelim mantığı" temeline dayandırılan inançlarla örüldüğü belirtilmekte. İnsanın ve toplumun kendisini "bilen ve bildiğini bilen tek gerçek özne" yapan özelliğinin gerçekliği bilme ve onu kendi bireysel ve topluluğunun "kolektif eylemi" ile değiştirebilme yetilerinin yadsınıp elinden alınarak "Rab" (Efendi) denen sanal aşkınöznelere sunulmasıyla kul/köle konumuna düşürülmesinde kullanılan "dinsel ideolojinin işlevi" üzerinde odaklanılmakta. Bu noktada insan anlayışında insanlığın ilk sınıflı uygar toplumlarının görüldüğü Mezopotamya'da Sümer/Babil Yaratılış Mitosu içinde insanın "tanrılara" hizmet/kulluk etmesi amacıyla ve "balçıktan" (Tevrat Yaratılış 1:27; Kur'an Secde: 9) yaratılışı inancına demir atıldığı gösterilmekte. Bu yaratılış inancının imparatorluk ideolojisi işlevi görecek Tektanrıcılığa olduğu gibi biçimi (balçıktan yaratılma) ve içeriği (tanrılara/tanrıya kulluk etmesi amacı) ile kopyalanarak geçirilişi ortaya konmakta.
Kitabın sonuna koyduğu EK içinde yazarın "Bilimsel Düşünüş Yöntemine Bir Katkı Denmesi" de bulunuyor.