SENİNLE

Çikolatanın acısını dindirmediği tek yaramsın. Bana kendine gel deme artık ben bile kendimde değilim. Gelmem için açtığın yaralarımı sarman gerek. Gündüzlerimin aydınlanması gecelerimin gözyaşsız bitmesi gerek. Son nefesime kadar seni sevmek istiyordum neden şimdi nefesimi kesmek istiyorsun. Unutabilir miyim seni? Neden bıraktın beni ha? Bak sessizce ağlıyorum hissedebiliyor musun? Başkasının ittiği uçurumdan sen tutmuştun neden şimdi sende de böyle oluyor? Keşkelerimi pişman olmadan söylediğim tek kişisin. Çünkü her keşke dediğimde senin için daha iyisini yapamadığımı fark ettim... Ben sonu güzel her şey için çabaladım. Çünkü her son mutlu biterdi. Bizde neden bu geçerli değil? Sanırım bunu söyleyen kişi bizi görmemiş. Oysa ben yanımda olduğunu her zaman hayal etmiştim. İki katlı evimin penceresinden bana baktığını hissetmeye çalıştım. Orada olmadığını bile bile oradaymışsın gibi hayal ediyordum. Belki yanımdaki kişi sen değilsin ama aklımdaki ve kalbimdeki kişi sensin. Rüyalar tersine çıkarmış benim hayallerim gerçek olsun yeter bana. Hayallerimde hep seninle mutlu oluşumuz var...

SEN DEJAVULARIN EN GÜZELİSİN

Bak ne güzel diyor Cemal Süreya
Ki ben; senin ilkokul yıllarında durmadan yere düşürdüğün
kurşun kalem gibiyim dışı sapasağlam içi paramparça.