İçimden çekip çıkarılmayı
Bekliyordu nice yalnızlıklar.
Kâğıt kesiği kâğıt yanığı
Acısı doluyordu emanet kalbime.
Dikişsiz damarsız kansız atımsız...
Benim gerçeğim
Etrafımda olan bitenden asılsız.
Aşkın sureti neye benzerdi
Hatırlardım belki hafızamı zorlasam.
Halbuki küf kokusu taşıyordu kente aklım
Neye karışsa
Bir cinayetin faili oluyordu.
Sentetik bir kuantum düzen.
Kamyon yüküyle sıradanlık biniyor omuzlarıma.
Herkes oluyorum.
Bir kervan yürüyor önümden
İçinde bir tek ben yokum.