"Karşıdan baktıklarında ayrıldıkları yer adeta bir cehennemdi. İhtiyar yaklaşır tekrar sorar:
Adın ne?
İhtiyarla göz göze gelir hatırlamaya çalışır ayna sahibinin dedikleri gelir aklına ağzında bir çırpıda çıkar; Yaban.
Yabancı Yaban ne?
Adım. Yukarıda ayna sahibi ismimi koydu. Aç mısın Yaban?
Yaban: "Açım insanlığa açım doğruluğa dürüstlüğe açım."
İhtiyar: O dediklerin burada yok. Biz kaldık üç kişi. Eşim
dahi insanlıktan nasibini almadı. Bak arkandaki yere topluluğun haline bak hepsi yandı bitti kül oldu. Hepsinin suçu senin aç olduğun duyguları hisleri terk ettiği için başlarına geldi."