Bu kitap yazmanın hayal etmenin çizmenin üretmenin arkadaşlığın neşeli taraflarını ve iyileştirici gücünü çocuklara göstermek için kaleme alındı.
Burası bir yaşlı bakım merkeziydi. Per de birçok yaşlı gibi burada kalıyordu. Sorsanız kalmazdı ama ona soran da olmamıştı zaten. Kimi kimsesi yoktu. Ne oğlu ne kızı ne kardeşi ne de tombalak bir torunu. Bu yüzden kendini yapayalnız bir başına hissediyordu. Fakat son zamanlarda tuhaf bir uğraş bulmuştu. Aslında tam 875 yaşındaydı ama şu sıra okula yeni başlayan çocuklar kadar heyecanlıydı! Bu uğraş onu on iki yıl üç ay beş gün gençIeştirmişti. Nasıl mı? Bilmem ki bana da bunu Per söylemişti. Hatta "Sevdiğin şeyleri yapmak kozadan yeni çıkmış bir kelebek gibi hissettirir" de demişti.