Zıvana organize bir ismin bir kayboluşun izine düşmesiyle başlayan bir kayboluş.

Devasa bir sözcük gibi iki dudak arasındaki o küçük ve kırık daireye sıkışmış med cezirlerin oluşturduğu dumana ok gibi kenetlenmiş bir hayat.

Karanlık bir geçmiş gelecekte hiçbir ışık yok; ne sağlarında bir renk ne sollarında bir ses.
Örümcek ağında yürüyor gibi yapıyor herkes.

Küçük bir çarşafa sarılmış yaşamlar ve onların kuşları kıskandıracak cıvıltıları.

Ama umur var hala; dirençlerini avuçlarımıza gömmüş etlerimiz ve soğumuş ruhlarımız için.

Şimdi zırvanadan çıkıp romana mı girmeli yoksa ?