mekân ufkuyla sınırsız kabuğuyla meçhul
zaman kabuğunda mahfuz
yüzün kendini doğurmamıştı henüz
yalnız aşkın çizebildiği sesle gördüm seni
o günden beri sesinin yolcusuyum ben
(yolculuk ne kutsal bir serüven)
bir kelimeyle cennet yalnızlığına vardım

pagani ayinlerin sunağından geçerken
mağaraların kuytusuna işlenen figürde buldum seni
sessiz bir çizgiydin
gelmem gereken yol gibi